Gisteren kwam Ginette even langs, zoals ze wel vaker even aanwipt. Even horen hoe het gaat, of om een massage te boeken en ze is altijd geïnteresseerd in waar We mee bezig zijn.. Binnenkort organiseerd zij natuurlijk weer een evenement. Een evenement waar Hoogezand dol op is, een goed bezocht en tot in de puntjes verzorgt evenement in het teken van de vrouw (mannen zijn zeker welkom). De ins en outs zijn nog een verassing maar het vindt plaats op 20 mei in hotel Faber...  ook kwam haar a.s nieuwe magazine "Powervrouw on tour" ter sprake, dus ik zal weer in mijn pen klimmen en mijn column schrijven. Ginette bedankt dat je Door je zelf even te laten zien, weer een hoop inspiratie geeft en mijn passie voor het schrijven waardeerd... Liefs Mech See you #powervrouwontour

Vandaag is weer zo'n dag dat ik stil sta bij wat ik allemaal heb, heb gehad en graag had gewild.

Als ik de balans opmaak dan voel ik hoe fijn het leven kan zijn, wat er mis ging maar ook wat ik nog zou moeten doen. Gezien mijn soms "onaardige lijf" die niet altijd meewerkt wordt ik gedwongen om even rustig aan te doen. Mijn hoofd bruist maar ik kan niet veel. Het voelt alsof ik ingepakt ben in een corset en bij elke beweging krijg ik een schok. Een voordeel is dat ik dan bezig kan zijn met zaken waar ik tijdens de "normale"dagen niet aan toe kom.

Hoe belangrijk is het om je hart te volgen en gewoon lekker op de bank met een dekentje, kopje kruiden thee, laptop en notitieboekje en op de achtergrond de televisie die herhaaldelijk laat zien wat er allemaal wel niet in de wereld gebeurt.

Ik zit hier best fijn en ik heb eindelijk weer even een excuus om even alleen te zijn. Even op adem komen om de balans op te maken. Ik weet dat alles ook gewoon doordraaid zonder mij, maar ik weet ook dat ik mensen kan inspireren met mijn enthousiasme en drive.

Zo werd ik onlangs opnieuw gevraagd om een column te schrijven voor een ander blad. Het Poso blad. Totaal andere doelgroep, maar een doelgroep die mij al mijn hele leven inspireert. Ouderen zijn voor mij de inspiratie in mijn werk. Hoe kan het beter, waar hield het op, maar vooral, wat haal ik uit hun levenservaring, hoe kan ik dit meenemen in de zorgen voor andere.

Naast de ouderen zijn kinderen ook weer aanwezig in mijn gedachten. Ik merk dat mijn oude liefde voor jeugdzorg weer langzaam in mijn gedachtes voorbij komen. Van ongewild kinderloos, ziek zijn, en ga zo nog maar even door... Genoeg redenen om het fijn uit de weg te gaan.

Gelukkig werken onze hersenen zo dat als je ze goed gebruikt en je emoties de ruimte geeft om te helen, dit alles een mooi plekje krijgt en je er anders naar kunt kijken, de rafelrandjes waren ooit scheuren. 

Ik ben eigenlijk heel erg blij met mijn rafelrandjes.. 

liefs Mech

Pffff wat een dag vandaag.. het wordt ons niet makkelijk gemaakt in de zorg. Mijn hele hart en ziel stop ik in de dingen die ik doe. Zorgen voor andere en het beste uit iedereen willen halen.

Waarom zoveel weerstand, is het een kwestie van tegen mijn kunnen aanlopen of is mijn energie een beetje zoek. Eigenlijk weet ik het wel, het is beide. Maar wat nu???

Klagen is iets waar ik veel moeite mee heb als je niet zoekt naar een oplossing. Oplossingsgericht werken is een kunst en ik doe elke dag mijn best om mijn collega's hierin mee te nemen. Sommige pikken het snel op en in bij andere neemt het meer tijd. Maar het uiteindelijke resultaat is waar het om gaat en ik weet dat ik voor iedereen net zo veel mijn best voor doe. De waardering die wij uiteindelijk krijgen van onze clienten is het allerbelangrijkst want het gaat om dat stukje geluk waar wij nog aan kunnen bijdrage, de veligheid die we bieden en het luisterend oor...

Soms vergeet ik door de drukte dat ik zelf ook een luisterend oor nodig heb en dat ik dit zelf moet aangeven. Dit is nooit zo mijn sterkste punt geweest, ik zorg liever voor andere.

Als ik mijn lieverds om mij heen heb dan ben ik al snel tevreden, dat is onvoorwaardelijk.

Vandaar mijn blog, om iedereen te laten zien dat luisteren voor iedereen belangrijk is.

Ik krijg de hele dag veel informatie, luister vaak en veel, bedenk, doe, ontmoet, voel en accepteer. Tolereren van gedrag met de daarbij behorende irritaties, die je niet kunt veranderen.

Weet je, ik ben gezegend met wat ik mag en kan doen en met zoveel mensen om mij heen leef en werk, die ondanks dat ze zelf geen besef hebben van wat ze voor mij betekenen elke dag weer klaar staan om het meest dankbare uit je leven te halen en dat is klaar staan voor een ander, een andere de kans geven om zelfstandig met een beetje hulp te genieten van het leven.  

Pffff mijn vader is vandaag jarig...Helaas kan ik hem niet meer knuffelen. hij was zo'n man die er toe deed in de samenleving. Altijd zij hij tegen mij; "Lieverd, uit jouw gevoelens op wat voor manier dan ook". Dikke zoen je Vader... Samen maakte we muziek..In gedachte doe ik dit nog vaak met hem...