11-07-2020

Huisje op wielen, we zoeken jou...Achter het hegje, naast de poort staat ze op ons te wachten. Ze is al op leeftijd maar netjes, verzorgd en wil altijd mee. Onderweg door opnieuw een stortregen en een heerlijk zonnetje bedenk ik mij wat voor mij vrijheid is. Wat is nou echt voor mij ultieme luxe, waar wordt ik echt blij van. Dit is de vraag die ik en mijn man onszelf de laatste tijd heel bewust afvragen. We hebben een bod gekregen op ons huis en gaan steeds meer richting loslaten.

Na een paar drukke weken met veel emotie en ruimte voor elkaar wordt ons gevoel steeds meer helder. Ons werk is ons leven en hoe gaan we dit tot een fijn levenswerk met vrijheid samen smelten. Wat gaan we laten en wat gaan we doen. Kopje koffie in de hand, rijdend in ons huisje op wielen gewoon een paar kilometer verderop bij de boer. Verse biologische producten, een pan en elkaar. Aan vuur heeft het ons nooit ontbroken, op welke manier je het ook bekijkt. Het vuurtje ontstond en is nooit meer uitgeweest.

We zijn blij dat we de vrijheid hebben om keuzes te maken, iets wat zoveel waard is. Zoveel meer dan bezig zijn met wat je niet hebt of wat nog gaat komen. Vrijheid is dat wat je niet ziet, maar wat er gewoon is als je niet op zoek gaat.

Liefs Mech...

23-04-2020

Net als iedereen wordt ik wakker met een onbestemd gevoel. Niet als in angst maar duidelijk van mijn dagelijkse padje af en zoals ik ben, ga ik direct de confrontatie aan.

02-01-2020

Opnieuw sta je weer stil bij alles wat er was en alles wat er gaat komen. Je neemt mee en laat achter.
Voor iedereen geld dat een nieuw avontuur elke dag kan beginnen daar hebben we geen nieuw jaar voor nodig, toch helpt het ons om op te ruimen, te creëren , te verhelderen en hiermee ruimte te geven aan ons zelf.
Je bent het waard om mee te dóen en om te genieten van alles wat je toe komt. Na een jaar hard werken, jezelf en jouw gezin bewust laten voelen wat je bereikt met liefde, warmte en er zijn voor elkaar. Gewoon iets wat er is maar koester het elke dag...

Voor iedereen deze verwarmende woorden voor het nieuwe jaar.

Deze nieuwe momenten maken dat ik me wat vreemd voel. Nieuwe veranderingen en nieuwe gedachten rommelen door mijn hoofd. Neem ik ruimte of geef ik gas. Alles wat ik bedenk maakt het nog lastiger om mijn gedachten te ordenen. Waarom geeft een nieuw jaar verheldering als je nog niet weet waar je heen zult gaan.
Het vertrouwde voelt veilig en vertrouwd maar geeft ook veel onrust. Gaan we wel of niet verhuizen. Op zoek naar een kleiner huis omdat de kinderen bijna allemaal hun eigen plekje hebben gevonden.

Ja dat hebben we wel besloten.
" Dit jaar gaan we goed voor ons zelf zorgen" zegt mijn man tijdens oud & nieuw. We gaan dit jaar beslissen wat we gaan doen. De makelaar staat al gepland en is welkom om ons mooie huis, waar we veel hebben beleefd, te checken en daarna de mogelijkheden te bespreken.

Jeetje wat een spannend en gek gevoel om te beseffen dat we hebben besloten om te gaan verhuizen. Het huis waar veiligheid en rust ons heeft geholpen om de kinderen voor te bereiden op hun toekomst. Deze functie is nu bijna voltooid. Wat wij willen is ons helder. Kortom, gemakkelijke keuze zou je zeggen, maar toch al die gedachten, al die gevoelens en vooral onwetendheid waar ons nieuwe veilige plekje zal zijn. Wetende dat dit plekje er al is maar geen idee waar.

Wat we wel weten is dat we dit samen gaan doen. Opnieuw zullen we dit avontuur samen aangaan en groeien in de weg daar naartoe. De weg ernaar toe is vaak interessanter dan het doel.

Op dit moment wil ik dat het doel behaald is en alles achter de rug is, geen lange weg maar gewoon rustig aan ons nieuwe avontuur beginnen. Het avontuur waar we samen al 14 jaar geleden mee zijn begonnen, ook al voelt het alsof het nu opeens opnieuw begint.

Wat een fijn besef!

Stralend en zorgeloos 2020

Liefs Mech...

17-04-2019

Waarom alles helemaal willen terwijl 50% ook al heerlijk is? 

Ik heb een heerlijke verjaardag met vrienden en familie, een heerlijk voorjaarszonnetje, samen met onze kuikentjes en onze andere huisvriendjes. Langs de waterkant is het heerlijk en we drinken samen een drankje op mijn 43e levensjaar. Gedurende de dag ontvang ik van mijn man, terwijl ik mijn ogen dicht moet doen, allemaal kleine cadeautjes. Hij heeft de woonkamer voorzien van allemaal ballonnen en een ervan is bedrukt met mister & misses. Wat een lievie is het toch. 

Opeens slaakt mijn man een kreet van blijdschap, "kijk daar dan!", onze grote rode. 
Vijf jaar geleden is onze vijver gescheurd en hebben we deze geleegd in het water aan onze tuin. De vijver was mee gekomen vanuit onze vorige tuin.
Hier zaten nog enkele kleine karpers in, drie in totaal. 

Een witte met een grijze kop die er uit zag als een geest op het water door de zon of door de maan, een wit, rood gevlekte en een oranje. Drie jaar geleden toen we op ons zelfgemaakte vlot over het water dreven zagen we de drie weer voor het eerst, "wauw wat zijn ze groot!" riep mijn bonus zoon. "Dat kan toch niet echt zo zijn?" dacht ik.  
Dagen lang hebben we ze gespot gedurende het voorjaar en toen ineens waren ze weer weg. 

Nu opeens was daar de wit met rood gevlekte, hij was wel 45cm lang en zwom onze kant op, ging voorbij, dook onder en was er weer. alsof hij dit vaker deed. Alsof hij het nog wist. We strooide wat brood en bleven verwonderd aan de waterkant staan. 
Opeens was hij er weer, onze zoon (zonder bril op) vroeg zich af waarom hij zoveel alg aan zich had hangen. "Wat is dat voor groens ?"

Toen hij dichterbij kwam werd duidelijk dat het geen alg was. 
Ze zwommen samen, heel dicht tegen elkaar aan. Hij was in verbinding met een snoek en zwom door het zonnige en heldere water onze kant op, onder de vlonder langs en dook weer naar beneden. 
"Hoe kan dat nou, een snoek als vriend, totaal verschillend van karakter, hele andere leefgewoonten, ander voedingseisen, gedrag dat niet overeenkomt en toch zo nauw aan elkaar verbonden?" 

Vanaf nu heten ze mister en misses, een mirakel van prachtige vissen die een paartje vormen ondanks alle verschillen. Wat is de natuur toch bijzonder, het zou zo helpen als we daar eens vaker bij stil staan. Hoe mooi en geweldig is het om ondanks alle verschillen elkaar te accepteren en lief te hebben. Maak gebruik van elkaars kracht en bescherm elkaar! 

Mr en Mrs, wij hopen nog lang van jullie te mogen genieten en kom nog eens voorbij. 

Vrolijk pasen allemaal. 

Liefs Mech... 

2-01-2019

“Jaap” is breed en gevoelig. Hij laat zich de hele dag niet zien maar is altijd aanwezig. Hij heeft een brede glimlach die elke dag een klein beetje kleiner wordt.

Ik mag en kan straks weer fietsen, paardrijden, sporten, normaal naar het toilet en nog veel meer.

Voor ik er erg in heb loop ik ruim 3 weken na mijn “definitieve” operatie met mijn hond Beau te wandelen door het natuurgebied. Wat een heerlijke mindfull wandeling waar ik toch een beetje angstig voor was. Iedereen raadde mij af om dit al te doen.

“Denk erom, want Beau trekt aan de lijn, is dat niet te vermoeiend? Nou je komt jezelf van zelf tegen!”. Alsof ik dat thuis niet doe na 3 weken bankhangen, bed liggen, en netfliksen, ik heb alle romantische films al gezien en alle feel good movies er achteraan. Geen ingewikkelde materie, dat kon ik nog niet aan, het maakte me stoffig en bedwelmd door de pijnstillers, lage HB en” Jaap” die me erg in de weg zat. Ik gebruik elke dag wel iets waardoor iets anders weer minder werkt of anders reageert dan ik had gehoopt, maar ik zet door.

Tijdens de feestdagen afwezig van werk en familie, rommel ik de dagen door mijn huis, op zoek naar afleiding, op zoek naar gevoelens die horen bij dit proces, op zoek naar mindfulness en invulling aan de leegte.

“Wat gek” ik voel geen leegte maar ik voel opluchting. Opluchting dat ik door het lange proces heen ben, dat ik de definitieve beslissing heb genomen om zonder maandelijkse toestanden en pijn gewoon heerlijk in het hier en nu te kunnen zijn, geen afleiding meer, geen excuses meer. Gewoon opgelucht…

Mijn vriendin heeft kleine Bjorn gekocht, jeetje wat ben ik jaloers. Ik wou dat ik de ruimte had. Zij kan het gewoon doen en elke dag genieten van die enorme knuffel dieren, ze heeft er straks zes. Zes grote, lieve, mindful en dappere paarden en pony’s. Of ik mee ga met de paarden trailer op stap, mag ik op Moon een buitenrit gaan maken, ik kan echt niet wachten.

Invulling heb ik genoeg zoals je leest, verdriet om wat er ooit was of niet was, daarin heeft “Jaap” me ontlast.  

Ik wens jullie allemaal een Mindful en zorgzaam nieuwjaar.

Liefs Mech…

13-04-2018

Yessssssss, voorjaar in de lucht... 

Mijn favoriete seizoen waarin ik compleet oplaad voor de rest van het jaar, hier haal ik al mijn inspiratie uit en geniet ik 1000%

Niet iedereen wordt blij van de lente zoals ik, pollen, stuifmeel en allerlei andere ongemakken kunnen het ook onaangenaam maken. Je kunt je hier goed op voorbereiden. 

Zo jammer dat je er dan niet optimaal van kunt genieten. Bloempjes, knopjes, diertjes, zonnetje en het buiten leven begint weer...

Deze keer begint mijn lente helemaal geweldig...

Ik zit onder ons afdak in onze tuin samen met mijn moeder, broer en man. 

Mijn broer drukt mij een bon in mijn handen, goed opbergen voor de garantie zegt hij!. Ik geef aan; leg maar op mijn bureau. Op dat moment heb ik buikpijn, buikpijn zoals ik al even niet meer heb gehad. Ik wacht nog steeds op een oproep voor "de tunnel". 

Mijn man en broer hebben hout gehaald voor een veranda en  onze kas besteld. Mijn stekjes staan al ongeduldig in de verse aarde te dansen. Zij mogen straks uitgroeien tot volwaardige groenten en kruiden in het leukste en gezelligste "kas huisje" van onze straat. 

In mijn nieuwe "kas huisje", die aan de rand van het water komt te staan, komen vrolijke bloempotten, een rotan setje en een gezellige lampen slinger. In de hoek wat gereedschap en een oppot tafel en een vishengel.

In mijn nieuwe "kas huisje" zal ik mindfull mezelf opladen voor de aankomende verhuizing van ons bedrijf, opladen voor een nieuw innovatief jaar waarin duidelijk wordt hoe we gaan ontwikkelen voor onze toekomst. Ik zal er heerlijk mijn hoofd leeg maken zonder ergens bij stil te staan. 

Nieuw leven blijft bijzonder en aantrekkelijk. Het geeft ruimte in tijd, warmte, kracht en vooral veel plezier. 

Ik geniet nu al zo van de gedachten dat ik straks met mijn handen in de aarde woel, verse kruiden knip voor het eten of gewoon om me heen kijk en geniet. Wauw wat hebben wij het heerlijk...  

Liefs Mech...

10-02-2018

Zachtjes breekt het ei en na ongeveer 2 uur en 15 minuten rolt er een geel propje met spartellende, veel te grote poten door de broedmachine. "Jeetje wat ben je leuk!" Elke ochtend kijk je door het raampje en zoek je mijn blik. Jouw blik wordt steeds intenser. 

Na een aantal weken is het wel duidelijk dat je een echt haantje gaat worden. Je groeit enorm snel en bent nieuwsgierig.  Ik noem je Gijs en elke ochtend zoek je me op. Je wilt geknuffeld worden. Ik aai jouw prachtige, witte, glanzende veren en je kukelt dankbaar. Ik wordt gewaarschuwd dat ik me niet teveel aan je moet hechten, je kunt waarschijnlijk niet blijven omdat je "te hoog van de toren blaast", je kraait er op los en je geniet elke dag van jouw leven hier in onze tuin. 

Groot, stoer en veel geluid, helaas moest ik afscheid van je nemen. Hoe vaak heb ik al afscheid genomen, is dit echt zo verdrietig of hoort dit bij het leven. Alles gaat voorbij en dat maakt dat je je nooit hoeft af te vragen of je alleen over blijft. 

Meneer kip heeft me veel plezier gegeven en zijn zusjes lopen nog dapper door onze tuin, ze redde zich ook goed zonder hem. Ik besef mij dat ook ik niet onmisbaar ben en opeens geeft me dat zo'n heerlijk en verlichtend gevoel. Ik sta op van de bank, kijk naar buiten, op zoek naar de kippen. 

Vanmorgen heb ik hun hokjes schoongemaakt en vrolijk dartelde ze om mij heen alsof ze zeggen wilde; "Dank je wel meneer kip" , dankjewel wel dat je er bent (geweest). 

Liefs Mech...

27-12-2017

Langzaam maar zeker ben ik mij bewuster geworden van zijn energie.
Hij betekent veel voor een deel van de samenleving in onze gemeente en heeft meer betrokkenheid dan hij soms uitstraalt. Het is een man van iedereen, die klaar staat met een oprechte mening en die duidelijk iets te vertellen heeft.
Wie is toch die man op die fiets?

Hij maakt er altijd weer iets van en verteld je eigenlijk niets. In ieder geval niets dat je niet hoort te weten. Op een dag wil hij graag een kennis helpen en komt langs voor hulp, hij regelt het met ons zo dat de portemonnee in eerste instantie dicht blijft tot zeker is wat de mogelijkheden zijn. Ik hou hier wel van en werk mee. Welke opties hebben wij om te helpen en wat voor opties hebben zij om van onze hulp dankbaar gebruik te maken. Hij verbind mensen anoniem.
Hoe weet je wat hij doet en waarom is hij er elke keer weer. Hij verteld zijn aandeel en langzaam wordt het me helder. Hij is zelfstandig ondernemer en doet dat wat hij graag doet, neemt geen blad voor zijn mond maar kan zich soms iets ongenuanceerd opstellen. Zo vertelde hij tussen neus en lippen door dat hij opnieuw ziek is en wat er aan de hand is, gevoelens worden niet benoemd maar non verbaal zichtbaar gemaakt. Een man van weinig woorden zou je zeggen, een man van woorden in expressie. Een man op een fiets, een man op het web, een man op papier, een man met empatisch vermogen, een man met een baard, een man met een gezin, een man met een missie, een man die er toe doet en veel betekend voor andere mensen die het minder hebben.

Man op de fiets, ik wil je laten weten dat ik je zie.

Liefs Mech…

11-07-2017

Stortbui en zonnestralen, beide verwarmen ze mijn hart want het is "hartje" zomer. 

Een enorme stortbui zet onze mooie tuin, compleet blank. We waren net op tijd om het gras af te maaien, de steigerdelen en de zelf ontworpen en in elkaar gezette bank-kist en gereedschap, op te bergen en zelf veilig binnen te staan en te kijken naar hoe de enorme bui zo intens rond spat.

Zo vaarde we wat rond het huis in ons net gescoorde bootje en in de brandende zon, helaas kan het motortje er niet achter want het is te ondiep en zo sta je binnen te kijken naar een natuurlijke sensatie.

Het dondert en bliksemt en er ontstaat een heerlijke geur buiten. Deze geur kent iedereen en brengt je terug naar de tijd dat je met je ouders veilig voor het raam, midden in de nacht naar buiten keek.

Mijn vader maakte ons dan wakker en ging met ons naar beneden, om te kijken hoe bijzonder de natuur eigenlijk is. Ook nam mijn vader mij en mijn broer regelmatig mee naar de sterrenwacht in het park. In mijn beleving een enorm gebouw met een grote halfronde bol en een telescoop die wel tot aan de sterren reikte. In werkelijkheid een bijzonder klein gebouwtje met een koepel en de telescoop zie je van buiten natuurlijk helemaal niet. Toch geeft de aanblik mij een warm gevoel. In gedachten zie ik de maan en alle planeten aan de git zwarte hemel staan en hoor mij vader vertellen over de sterrenkunde en laat mijn broer en mij een voor een door de telescoop kijken. 

Of het nou nacht of dag is, het maakt niet uit,  herinneringen aan mijn vader geven mij altijd een gevoel van Heimwee. Zo graag zou ik met hem willen kletsen, in deze tijd wetende dat ik hem goed zou begrijpen en hij mij. Hij is veel te vroeg gegaan, te vroeg voor mij omdat ik daar nog niet was. Zijn interesses zou ik zo graag nu met hem willen delen, zoveel bewuster dan toen. Mijn vader was een stuk ouder dan mijn moeder en ik ben de jongste van 4. Ik leg me er bij neer, maar de heimwee blijft. Wat zou ik hem gelukkig hebben gemaakt als hij wist hoeveel ik op hem lijk… 

Liefs Mech...

14-02-2017

De trein raast langzaam langs grachten en gebouwen, weilanden en over rivieren. Het geheel gaat aan mij voorbij en voor ik er erg in heb zit ik al in Zwolle. Nog 1 x overstappen sinds Heerhugowaard station, daar waar het ooit allemaal begon. Op familiebezoek omdat ik weer tante ben geworden, maakt mij weer attent op een diep gevoel van binnen. 

Op mijn 18 vluchtte ik weg, weg van alles wat mij te veel prikkelde en mij niet langer kon bekoren, op zoek naar iets nieuws, iets anders en hopelijk prettiger. Gevoelig voor prikkels en verandering, met een rugzak op naar het volgende avontuur. Een avontuur waarvan ik niet bewust was gaan houden maar een avontuur waar ik me compleet aan overgaf, totaal in liet storten. Geen idee dat ik zoveel moeite moest doen om me staande te houden, Dat weet niemand, niemand vraagt zich op die leeftijd af of je dat wel allemaal aankunt.

"Jeetje, zo flexibel als een lappenpop met enorme lange vlechten." Ik veerde mee op elke deining die voorbij kwam, viel kneiterhard op mijn bek en lande zacht in verschillende gespierde armen die ik niet eens kende.

Gespierde lange mannen armen; daar viel ik op, geen bewuste keuze of gedachte maar iets wat ik nog steeds het mooiste onderdeel van ons mannelijk geslacht vindt. Iets waar ik me steeds weer door liet optillen en verplaatsen naar een volgend avontuur.

Op een dag in april zat ik in de tuin, voelde me leeg en vol tegelijk. "Was het glas halfvol of half leeg?"; Ik had toen werkelijk geen idee en het enige wat me bezig hield was hoe ik weer een fijn gevoel kon vinden. Een fijn gevoel betekende toen zoiets als warme chocolademelk drinken met je ouders na een lange strandwandeling, maar dan anders.
Ik zat op mijn zelfgemaakte en gemetselde muurtje, uitkijkend over mijn eigen stukje grond, verlangend naar rust en veiligheid. Het voelde niet langer van mij, als dat al ooit zo was geweest. Veiligheid was wel een "ding" in een huis wat in een nog slechtere staat was dan een ruïne. Geen stromend warm water of gas was daar geen vreemde. Een regenbui, dwars door het dak was nog fijner dan een koude niet geïsoleerde douche waar zich in elke hoek een nieuw soortig “ Bloemetje” vormde. Overal schimmels en stof en interieur die aan het vergaan was door de erbarmelijke omstandigheden waar ze in stonden opgesteld.

De Lente maakte mij toen al heel onbewust bewust van mijn behoeftes, je krijgt weer veel energie en je gaat mee in de opwaartse groei naar een hoger level. Dit jaar zou ik absoluut ontstijgen en sterk genoeg maken om afscheid te nemen van een droom die een illusie bleek. Mijn boerderijtje met diertjes, kindjes, bloemetjes en bijtjes mocht niet ontpoppen tot een veilige plek.
Veiligheid zit in jezelf, zoek niet te lang maar voel en leef bewust de seizoenen door, zij helpen jou verder naar een hoger level. Elk seizoen brengt iets wat je nodig hebt om sterker te worden.
Ik zit in de trein en de zon schijnt, hij voelt als een warme deken en neemt me weer mee; de lente is bijna begonnen…

Liefs Mech…

07-01-2017

“Ik denk dat ik weet wat het is wat mij zo onrustig maakt”, hoor ik mijzelf zeggen. “Ik denk dat het komt omdat 2016 afsluiten zoveel heeft gekost dat ik nu eindelijk in rust kom en dat niet gewend ben”. Mijn lichaam gaat in protest en mijn hoofd wil zich niet legen…

“Wat een raar, vaag gevoel is dat zeg. Ik weet dat wij dit jaar meer rust moet nemen en deze ook krijgen omdat we al veel puin hebben geruimd en aardig op schema liggen”.

Alles wat gelukkig maakt, liefde geeft en warmte brengt, hebben we samen, maar toch waait er nog een naar koud windje langs af en toe. Het zijn vast de laatste rafelrandjes.

De pittige erwtensoep staat te pruttelen en geeft een heerlijke geur aan ons huis. Een gevoel van geborgenheid vult de ruimte. Het uitzicht is ver en spierwit. Er ligt ijs op het water en verschillende kleine voetstapjes kruisen elkaar door de sneeuwdeken. Ik haal wat hout en leg dit naast de brandende kachel.

Mijn man is op kantoor, weer een zaterdag weg, weer verantwoording afleggen aan de zorgverzekeraars. Telkens weer die extra dingen, nooit is het eens genoeg. Ik zou zeggen; “kom maar langs en zie hoe respectvol en deskundig wij zijn”.

Opeens hoor ik luid getrippel, steeds iets harder en dan weer wat verder weg. Ik kan het niet direct plaatsen en ga op het geluid af. Het zijn onze kippetjes. Ik zie ze huiveren voor de grote witte vlakte die voor hun ligt. Ze blijven in hun hok en trippelen van links naar rechts, zonder vooruit te komen. Ik besluit om ze een handje te helpen en til ze op en laat hun pootjes kennis maken met de koude sneeuw. Ze trekken hun pootjes op en proberen weg te fladderen. Ik zet ze op de rugleuning van het bankje en besluit even bij de soep te gaan kijken. Een paar uurtjes later zitten ze nog op de rugleuning, lekker donzig tegen elkaar aan.

Ik wil ook zo zitten, bij de openhaard en even vergeten dat 2016 een verschrikkelijk heftig jaar was. Verschrikkelijk zit nog in elke vezel van ons lijf, elke gedachte aan werk doet ons nog steeds huiveren maar gelukkig hebben wij elkaar en komen ook wij weer op onze pootjes terecht.

De kippetjes scharrelen door de sneeuw, elke dag weer alsof het allemaal nieuw is. We nemen een voorbeeld aan hun en gaan mindful aan ons nieuwe jaar beginnen. Een Mindful en lievdevol 2017 allemaal…

Liefs Mech...

5-11-2016

4 jaar geleden ben ik gestopt met actief muziek maken, "Waarom? "  hoor ik je denken, "als je muzikaal bent dan is dat toch heerlijk"...

Ja dat klopt, maar na het overlijden van mijn beste vriendin, die haar laatste jaren naast mij stond als zangeres is het anders. Dat dit de reden is besef ik mij nu pas eigenlijk echt. Ik heb inmiddels weer waardevolle vriendschappen kunnen sluiten en begrijp steeds beter waarom besef, gevoel en begrijpen soms even niet op elkaar aansluit. Ze noemen dit met een vaag woordt ook wel "verlichting". 

Ik ben een jaar of 2 geleden benaderd door muzikant Jan Henk de Groot, hij wilde zijn afstudeer project met mij bespreken.  Je raadt het al, het heeft met muziek te maken. Aangezien we beide een achtergrond in de zorg en toevallig ook in de muziek hebben; verloopt het gesprek makkelijk. Helaas kan ik daar inhoudelijk niet teveel op ingaan maar dit wordt vast en zeker vervolgt in een volgende column of blog.

Inmiddels hebben we regelmatig contact over zijn afstudeer project en onze gezamelijke hobby. Zijn aanwezigheid in mijn leven zorgt bij mij weer voor herinneringen die voorbij vliegen, of een tijdje aanwezig zijn en die het verdienen om besproken te worden en daar heb ik mijn vrienden en gezin weer voor. Wat staat alles toch mooi in verbinding, en wat is het fijn om dat ook te herkennen en echt te kunnen zien. 

Langzaam voel ik weer kriebels in mijn buik, ik merk dat het verlangen weer terug komt. Nee!!! Geen grote, drukke optredens, geen vermaak, geen geroep, gejoel, zweet handen, kikker in de keel, zenuwen en uiteindelijk piepende oren meer, maar een verlangen om weer met muziek bezig te zijn.

Ik heb altijd gezegd: "Ooit ga ik op mijn eigen manier muziek maken, iets totaal anders, en absoluut zonder verplichtingen. Ik weet nog steeds niet wat, maar het houdt me wel weer bezig en deze keer voelt het fijn."  Ik geloof dat ook deze verbinding weer zorgt voor geluksmomentjes. Alles krijgt zijn plekje en een diepere betekenis, die je eerder nooit had kunnen bedenken. 

Mijn vriendin las laatst een citaat voor over karakter-structuren, het enige wat ik steeds bedacht is; " wat maak je als mens een groei door en daar heb je gewoon je hele leven lang de tijd voor. Geniet hiervan want het is echt de moeite waard.."  Mensen die jouw zien maar vooral ook willen zien zoals je bent zijn ook de moeite waard, maar laat los wat je niet langer kunt vasthouden. 

"Ik ga weer met muziek bezig, op een andere manier en ik heb nog geen idee...Wat een verassing, Dat klinkt als muziek in mijn oren!"

Liefs Mech...

01-08-2016

Een dag op kantoor in de vakantie tijd!

Langzaam maar opgewekt met een zomers gevoel lopen mensen in en uit…
Het Hitte protocol is weer van kracht!
De kantoren zijn warm en zweterig want er wordt enorm hard gewerkt door alle medewerkers om iedereen zijn wel verdiende vakantie te gunnen. Diensten worden onderling opgelost, er wordt met cliënten en collega’s overlegt en de voorbereidingen voor ons “Zomerfeest” zijn ook in volle gang. Twee lieve collega’s vonden dat we het turbulente voorjaar moesten afsluiten met een Bbq voor alle cliënten en Medewerkers…
In de Wellness is de zomer al ingeluid en staan de mensen in de rij om een geurreis te maken op een relax stoel, met kletterend water en ontspannen muziek op de achtergrond…De voetjes worden slipper proof gemaakt en iedereen krijgt een fris en zomers kapsel.
Verschillende keren per dag lopen er vrolijk gekleurde voetjes, huppelend de wellness ruimte uit op weg naar hun vakantie bestemming. Elke keer vraag ik mij af waar de voetjes heen zullen gaan en welke vakantie bestemming ze zullen bereiken. Ik besef mij dat er ook dit jaar helaas geen vakantie voor ons inzit, gelukkig voor de kinderen wel. Dan maar genieten van het mooie weer in Nederland en dromen over waar we volgend jaar heen gaan. We hebben een prachtige tuin en nog genoeg te doen…
Ons turbulente voorjaar is voorbij, de zon staat aan een strakblauwe hemel en knipoogt naar ons. Het lijkt wel alsof ze zegt: Tot in september, nog even volhouden…
We gaan naar Malta, zegt mijn man met de laptop onder zijn arm als ik net wakker de keuken in loop.
Malta? Wanneer en hoe? Dat kan toch helemaal niet, we konden toch niet weg, want we moeten zuinig aan doen, onze collega’s zijn eerst aan vakantie toe; het is namelijk een turbulente tijd geweest en we moeten zorgen voor….

We gaan naar Malta; zegt hij, mijn bod op vakantie veiling is geaccepteerd en hij kijkt erbij alsof hij voor het eerst naar de kleuterschool gaat. Hij is verast, verlegen, blij en enorm verbaast. Ik trouwens ook…. Samen besluiten we eerst onze dieren te verzorgen en dan bij een ontbijtje samen te gaan kijken wat we precies gewonnen hebben.
Het blijkt een prachtig eiland en we kunnen niet wachten.. Toch besluiten we te wachten tot iedereen lekker fris weer terug is zodat we samen kunnen beginnen aan een fris en fijn najaar waarin we met trots kunnen zeggen: “dat hebben we samen maar weer mooi gefikst”
Fijne vakantie allemaal.

Liefs Mech

23-05-2016

Mijn gedachten lopen los, in mijn herinnering loop ik vast. Wat ben ik toch gelukkig als ik de zon zie stralen, de geur van nieuwe bloemen en planten ruik en we "samen" ieder ons eigen weg gaan in onze eigen vierkante meters waar we elke dag van genieten en hard voor werken. 

Ik zwaai mijn vishengel met een grote boog in het water naar de overkant, veel gespetter en geluid verstoort mijn gedachten maar toveren een glimlach op mijn gezicht als ik 2 trotse meerkoeten met 3 jonge kukkeltjes vanuit het riet zie komen. Samen met mijn lieverd geniet ik van dit moment. Steeds een stukje verder van de oever. Ik ben blij met dit gevoel..

Waar ik in het begin van mijn volwassenheid moeite had en op vast liep in mijn herinnering, als het op nieuw leven aankwam, kon ik mij sterk neerzetten in tijden van sterven en rouw. "Wat een raar mens ben ik toch eigenlijk"; gaat er door mijn hoofd. Wat een geluk dat je hersen zo goed samen de balans weer kunnen vormen nadat je leeft en doorleeft wat er op je pad komt. 

Ik ben trots op dat wat ik heb bereikt en voor andere kan betekenen, met weemoed denk ik terug aan de tijd dat ik met mijn vader door de bossen en op het strand wandelde en schelpjes, takjes, jonge diertjes, zeesterren en andere, voor kinderen intrigerende dieren vond en ze bestudeerde, samen met mijn vader en mijn grote broer. Aan de "sterke"' handen van mijn vader, en met "hele grote stappen" (mijn vader was maar 1.64 m lang, maar in mijn beleving was hij een grote sterke man), liep ik mee en luisterde ik naar zijn verhalen. 

Vreemd genoeg besef ik nu dat het altijd ging over jonge eendjes die verdwaald waren, maar altijd weer veilig bij hun vader en moeder terug kwamen en zee en strand, waar mijn peet ouders een strand huisje hadden in Egmond aan zee. Nu begrijp ik waarom ik een lente kind ben en dat is niet alleen omdat ik in april ben geboren. 

"Mijn basis is sterk" besef ik; Ervaren, beleven, doorleven, vallen en altijd weer opstaan...
In juni ga ik met mijn grote zus naar onze familiedag met alle nichtjes van mijn vader en je raad het al; dat is in Egmond aan zee...

Liefs Mech...

21-01-2016

Terwijl mijn pompoensoep staat te pruttelen staar ik naar buiten. Mijn uitzicht is wit, fris en ruimtelijk. Een zorgeloos 2016, dat is wat ik iedereen wens.

De reacties op mijn wens voor 2016 waren uiteenlopend maar inspirerend. Ik heb mij nooit "zo" beseft hoe zorgeloos zou moeten zijn. Niemand kan leven zonder zorgen, iedereen voelt en daardoor leef je. Maar waarom krijg je de zorgen van jezelf en de ander allemaal over je heen, hoeveel kun je aan?

Veel prikkels volgen elkaar op en voor ik het weet ben ik alweer met heel veel dingen tegelijk bezig. Ik zit aan mijn vers gemaakte pompoensoep en toast met zalm, cherry tomaat en franse kaas, tik af en toe op mijn laptop en check mijn telefoon. Ondertussen besef ik dat mijn moeder ook de jongste niet meer is en ik app haar dat ik hoop dat ze binnenkort langs komt zodat we heerlijk voor de openhaard kunnen bij kletsten. Ze belt mij terug en zegt dat ze het erg druk heeft met haar nieuwe “Lover”

Gelukkig hoef ik mij niet al te veel zorgen om haar te maken, ze heeft iemand gevonden die haar geeft waar ieder mens behoefte aan heeft. Toch blijft het in mijn hoofd zitten. Mijn moeder wordt ouder!

Mijn moeder; een krachtige vrouw met een eigenzinnige kijk op het leven. Voorzichtig probeer ik een ingang in het gesprek te krijgen over haar leeftijd en wat zij eigenlijk nog graag wil, en wat als ze net als haar moeder, dement zou worden. Ze zegt; “Behandel mij zoals je dat nu ook doet, hou me niet voor de gek en klets niet mee. Dit heb ik ook nooit bij mijn moeder gedaan en ik had tot de laatste dag een sterk contact met haar en zij wist precies wie ik was.” “Jij krijgt het mooie zwarte klokje als ik er niet meer ben”, ik krijg een brok in mijn keel en ik stamel dat ik daar nog niet echt aan wil denken, ze attendeert mij erop dat ze nu nog gezond is en vraagt mij na te denken over wat ik nog meer  zou willen hebben. Brrrrrr maar het blijft me bezig houden.

Mijn moeder heeft het vaak over mijn bij elkaar verzamelde bestekbak; Ja ik weet nu wat ik graag zou willen hebben!!! Mijn moeder en haar bestekbak!!!

08-07-2015 

Hagelstenen zo groot als knickers stuiteren uit de lucht mijn slaapkamerraam binnen. Ik besef dat het een zomerse bui is en deze vast a.s vrijdag weg zal blijven. Het is dan de trouwdag van de zoon van mijn “zorgenzusje”( oudste zus). Eigenlijk mijn kleine broertje, want zo voelt het.

Mijn “zorgenzusje” die ooit een enorm voorbeeld voor mij was. Ze was een “zuster” in opleiding en ging hiervoor naar school in Amsterdam. Ze deed de interne opleiding. Ze was lief en zorgzaam en nam mij altijd onder haar hoede. Beetje een tweede moeder. Ze heeft mij enorm geïnspireerd en als je mij nu vraagt noem eens wat voorbeelden dan kan ik ze niet bedenken. Op slot in mijn hoofd om er nooit meer uit te komen. Mijn zus leeft niet meer.

Ik heb besloten om mijn kracht die ik heb gekregen door heftige herinneringen om te zetten in zorgen voor anderen. Iets wat mij als klein kind al interesseerde. Het Enorme verzorgingshuis bij ons aan de overkant van de straat. Daar zou ik ook ooit zuster worden. Op mijn 14^e was het zover, ik ben naar het enorme huis gegaan kreeg daar een stageplek. 13 weken lang elke donderdag.

Ik was trots en hield van alle mensen die er woonde of kort durend verbleven. Ze waren ziek en moesten geholpen worden. Ze waren ook gek op mij, dat voelde ik… Dit inspireerde mij nog meer maar van studeren kwam niets terecht omdat ik ook wel een beetje een zorgenkindje was geworden door alle zorgen in ons gezin. Toch kwam ik nadat ik was gestopt met school via de gemeente weer terecht in het enorme verzorgingstehuis en werkte daar 32 uur per week voor 3 jaar lang. Mijn diplomering volgde jaren later.

Mijn cliënt vertelde mij dat ze de jurk die aan de kast hing zo afschuwelijk vond, ik zou met haar gaan winkelen na het weekend om een nieuwe jurk te kopen. Na het weekend lag ze muisstil op haar bed met de afschuwelijke jurk aan. Ze was er niet meer. ..

Die jurk mocht niet uit, er werd niet naar mij geluisterd. Dit was voor mij het moment…Zo wil ik niet werken, dit moet en kan anders…

01-04-2014.   

"ik heb zoveel pijn in mijn nek en arm en het lijkt wel of ik een knobbeltje in mijn borst voel" verteld mijn cliënt in de behandelstoel.

Alie vertelde dat haar man longkanker heeft en zij zich veel zorgen maakt. Ik luister naar haar. 

Na veel verdriet en angst werd de ademhaling van Alie steeds onrustiger. "Ik kan al jaren niet meer huilen." 
Ik vraag haar of ze samen met mij een diepe buikademhaling wil doen en dan 3 x.

Hierdoor wordt ze rustiger en haar ademhaling gaat beter. Ze voelt zich opgeluchter.

Daarna vraag ik haar voorzichtig haar ogen dicht te doen en te genieten van een voet en onderbeen massage.

Ik vraag haar om mee te gaan in de muziek die zachtjes op de achtergrond te horen is samen met een klein watervalletje die het water zachtjes laat kletteren.

Haar ogen vallen langzaam dicht en onder een dekentje op een verwarmde stoel voelt Alie zich veilig genoeg om zich over te geven. Ik vraag haar naar haar favoriete bloemenweide te gaan en de zon te voelen op haar huid. 

Toen de behandeling achter de rug was, bedankte ze mij voor de kracht en belooft mij naar de huisarts te gaan voor controle.

"Mis" verteld ze na haar huisarts bezoek, "Ik moet gelijk door naar het ziekenhuis" Wil jij alsjeblieft voor ons zorgen??? Geen moment twijfel ik en ik regel op mijn werk dat ik de komende periode latere diensten heb zodat ik elke ochtend het echtpaar kan verzorgen tussen mijn praktijk/salon afspraken door.

Daar blijkt borstkanker met uitzaaiingen het antwoord te zijn waar ze zo bang voor was. Na de ziekenhuis opname en de operatie komt ze thuis en ik leer van de Oedeem therapeut hoe ik dagelijks de oedeem arm moet behandelen. Samen met de wondverpleegkundige gaat de zorg goed en knapt Alie zienderogen op. 

Die oedeem arm is echt zo pijnlijk en strak aan het einde van de dag dat ik haar nek, schouders en rug, regelmatig masseer met op de achtergrond Alie haar favoriete muziek. 

De ontspanningstherapie die ik in mijn praktijk uitvoer, pas ik dagelijks toe tijdens de zorgmomenten van Alie en haar man.

"Complementaire zorg;" blijkt dit te heten. Hiermee heb ik een brug geslagen tussen thuiszorg & begeleiding en schoonheid & welzijn.

De zorg die ik op deze manier verleen heeft zoveel meer waarde dan alleen de adl zorg die ik tot nu toe mocht bieden voor een werkgever.

Inmiddels zijn er meer zorgvragers die mijn manier van zorg verlenen ook erg aanspreekt. Ik heb een CZ massage cursus geschreven die met 14 punten wordt geaccrediteerd in het kwaliteitsregister en in 2012 volgt een erkenning van de WTZI en is het een prachtig zelf ontwikkeld concept die ik nooit zonder Alie had kunnen ontwikkelen. Zij is voor mij een enorme inspiratie bron geweest. Haar dank was groot toen ze op haar sterfbed zei: Ik ben een klein spilletje geweest, bedankt dat je mij serieus nam en bedankt voor alle zorgen die jij mij ontnam! " tranen biggelen haar over haar "rode" wangetjes.   Ik heb haar verteld hoe enorm groot haar aandeel was en dat ik haar ook bedank. dag lieve Alie, ik zal je nooit vergeten....

Mech; Ontspanningstherapeut, zorg/hulpverlener en eigenaar.

• Ontspanningstherapie= combinatie van (MBCT) aandachtgerichte therapie, massage en meditatie
• Kwaliteitsregister V&VN verzorgende en verpleegkundige nederland
• WTZI = Wet toelating zorginstellingen

01-04-2014.   

"ik heb zoveel pijn in mijn nek en arm en het lijkt wel of ik een knobbeltje in mijn borst voel" verteld mijn cliënt in de behandelstoel.

Alie vertelde dat haar man longkanker heeft en zij zich veel zorgen maakt. Ik luister naar haar. 

Na veel verdriet en angst werd de ademhaling van Alie steeds onrustiger. "Ik kan al jaren niet meer huilen." 
Ik vraag haar of ze samen met mij een diepe buikademhaling wil doen en dan 3 x.

Hierdoor wordt ze rustiger en haar ademhaling gaat beter. Ze voelt zich opgeluchter.

Daarna vraag ik haar voorzichtig haar ogen dicht te doen en te genieten van een voet en onderbeen massage.

Ik vraag haar om mee te gaan in de muziek die zachtjes op de achtergrond te horen is samen met een klein watervalletje die het water zachtjes laat kletteren.

Haar ogen vallen langzaam dicht en onder een dekentje op een verwarmde stoel voelt Alie zich veilig genoeg om zich over te geven. Ik vraag haar naar haar favoriete bloemenweide te gaan en de zon te voelen op haar huid. 

Toen de behandeling achter de rug was, bedankte ze mij voor de kracht en belooft mij naar de huisarts te gaan voor controle.

"Mis" verteld ze na haar huisarts bezoek, "Ik moet gelijk door naar het ziekenhuis" Wil jij alsjeblieft voor ons zorgen??? Geen moment twijfel ik en ik regel op mijn werk dat ik de komende periode latere diensten heb zodat ik elke ochtend het echtpaar kan verzorgen tussen mijn praktijk/salon afspraken door.

Daar blijkt borstkanker met uitzaaiingen het antwoord te zijn waar ze zo bang voor was. Na de ziekenhuis opname en de operatie komt ze thuis en ik leer van de Oedeem therapeut hoe ik dagelijks de oedeem arm moet behandelen. Samen met de wondverpleegkundige gaat de zorg goed en knapt Alie zienderogen op. 

Die oedeem arm is echt zo pijnlijk en strak aan het einde van de dag dat ik haar nek, schouders en rug, regelmatig masseer met op de achtergrond Alie haar favoriete muziek. 

De ontspanningstherapie die ik in mijn praktijk uitvoer, pas ik dagelijks toe tijdens de zorgmomenten van Alie en haar man.

"Complementaire zorg;" blijkt dit te heten. Hiermee heb ik een brug geslagen tussen thuiszorg & begeleiding en schoonheid & welzijn.

De zorg die ik op deze manier verleen heeft zoveel meer waarde dan alleen de adl zorg die ik tot nu toe mocht bieden voor een werkgever.

Inmiddels zijn er meer zorgvragers die mijn manier van zorg verlenen ook erg aanspreekt. Ik heb een CZ massage cursus geschreven die met 14 punten wordt geaccrediteerd in het kwaliteitsregister en in 2012 volgt een erkenning van de WTZI en is het een prachtig zelf ontwikkeld concept die ik nooit zonder Alie had kunnen ontwikkelen. Zij is voor mij een enorme inspiratie bron geweest. Haar dank was groot toen ze op haar sterfbed zei: Ik ben een klein spilletje geweest, bedankt dat je mij serieus nam en bedankt voor alle zorgen die jij mij ontnam! " tranen biggelen haar over haar "rode" wangetjes.   Ik heb haar verteld hoe enorm groot haar aandeel was en dat ik haar ook bedank. dag lieve Alie, ik zal je nooit vergeten....

Mech; Ontspanningstherapeut, zorg/hulpverlener en eigenaar.

• Ontspanningstherapie= combinatie van (MBCT) aandachtgerichte therapie, massage en meditatie
• Kwaliteitsregister V&VN verzorgende en verpleegkundige nederland
• WTZI = Wet toelating zorginstellingen