“Wat een lief beestje, ahhhhh ze zijn allemaal zo schattig.” Een kennis van mij heeft een foto van jouw op Facebook gezet samen met jouw broertjes en zussies. “Hulp gevraagd” staat erboven.

Ik wil al een tijdje een kat, een ”2^e hansje” het liefst, net als onze huidige kater waar ik direct verliefd op werd.

Hij lag in een mandje onder een tafel in een woning in Zuid laren, een plek waar van je verwacht dat je daar een heerlijk leventje hebt en de bewoners om je geven, toch was je niet langer welkom. Je was eigenlijk van de dochter des huizes maar zij ging studeren in Amerika en kon jou niet meenemen. De bewoners wilde hun vrijheid terug nu alle kinderen het huis uit waren en zaten toen vast aan jou.

Je lag erg op jouw gemak en keek mij aan. Na 10 minuten naar mij te hebben gekeken kwam je op mijn schoot zitten, gaf kopjes alsof je mij vertelde dat je mee wilde. Ik heb je meegenomen en je bent er nog. Wat zijn we van jou gaan houden, jij stoere “splits-oor”. Jouw 2^e naam, je vecht alle indringers de straat uit, komt gehavend weer thuis maar staat de volgende dag gewoon weer op wacht. Je bent een lieve en stoere, niet al te grote kater. Je laat je zien, laat je horen maar altijd op een afstandje en dringt je nooit op. Ons hele gezin is gek op je, incl. kippen en honden.

Wel een beetje onder de indruk maar geheel onbewust loop je richting onze “kater des huizes.”
Je bent blij en huppelt door “zijn” territorium vanuit jouw veilige benz,  incl mandje, eten en drinken, kattenbakje en speeltjes met knuffelbeest.

Je bent buiten geboren als zoon van een “zwerfkat”. Je bent een “gewone” huis, tuin en keuken kat maar duidelijk een ontzettend lief beestje. Iedereen is ook gelijk weer verliefd op jou, behalve onze stoere “Splits-oor” Hij kijkt naar je, loopt weg, komt terug, blaast wat en is toch weer heel nieuwsgierig, dus blijft in jouw buurt. Ook hij gaat van jouw houden, dat kan niet anders. Over een paar maanden staan jullie stoer samen op wacht en leert “Splits-oor” jou een stoere kater te zijn.

Je bent zo onder de indruk van “Splits-oor”, dat je heen en weer over de eetkamerstoelen rent en klautert, glijd over de tafel en plof, zo voor zijn neus. “Oei”, ik schrik ervan. “Splits-oor” doet niets en loopt rustig weg via het kattenluik naar buiten. Pffffff onvoorspelbaar maar zo lief en puur. Blij dat jullie er zijn…

Telkens als ik denk dat ik het rustig aan ga doen dan verval ik, zoals altijd weer in een oude gewoonte. "Ik ben gewoon murf".. Ik hoor het mezelf zeggen en zit zo weer in een opnieuw "ontstoken vuurtje" wat als een borrelend heksen keteltje staat te pruttelen. Pfffff; "hoe kom ik er ook op.

Als ik me murf voel dan ben ik al een tijdje onderweg naar de behoefte aan iets nieuws, iets waar ik weer energie van krijg. Waarom ben ik altijd in beweging? Mijn man zegt dat hij ziet dat ik mij kan ontspannen en dat ik dit ook gewoon doe, als heb ik het nog zo druk. Hij verteld dit niet direct aan mij, maar via een omweg tijdens een training voor ondernemers..

Dat is mijn man, hij ziet het wel, voelt alles, maar is rustig en indirect betrokken bij alles wat ik doe. Hij is inmiddels de 50 gepasseerd, incl. pop van 4 meter hoog en een surprice party. De jongens hebben enorm hun best gedaan om alles zo goed mogelijk te regelen, natuurlijk op het allerlaatste moment, maar met liefde en zorgzaamheid. Wat lijken ze toch veel op hun vader...

Als ik erover nadenk dan besef ik dat het potje altijd pruttelt, soms overkookt en altijd wordt bijgevuld. We doen het best goed zo samen. We zijn in beweging, hebben wensen, ontspannen, genieten, mopperen en helpen elkaar weer in balans te krijgen. Zoveel gaat onbewust, zoveel gaat vanzelf. 

Bewust-onbewust, of was het nou onbewust-bewust... Hoe dan ook, ik ben blij met mijn heksen keteltje en met mijn man die er altijd voor mij is. De gewoonte die zo heerlijk is, die mijn hart verwarmd als een heksen keteltje en als ik denk dat ik het even niet meer zie zitten dan weet ik dat het een slechte dag is en geen slecht leven.

Liefs Mech...

27 April Nieuwe maan.

Het is vandaag nieuwe maan 🌚 
Je ziet de maan niet maar hij is er wel. Loslaten is nu nog duidelijker aanwezig, maar ook de manier waarop wordt nu aanweziger.

Levenskracht is ontwaakt. Alles staat in bloei en je ervaart dat je voornemens opeens heel goed voelen. Energie is meer naar binnen gericht. Dit is de tijd om heel mindful jouw goede voornemens en verworven inzichten echt helder te maken. Zon en maan staan naast elkaar waardoor diepgang op emotioneel en sensueel gebied wordt versterkt. De stand van de sterren vergroten iedere behoefte tot ACTIE. Alles wat vertrouwd voelt geeft rust. Gebruik de aardse energie om te rusten en te genieten van aardse zaken. Waar ligt je passie op dit moment? Luister naar je hart als je keuzes maakt en blijf trouw aan je idealen...

Kortom een hele goede tijd om mindfulness toe te passen naast de dagelijkse mindful momentjes.

Liefs Mech...

"Zal ik eten meenemen straks, waar heb je zin in?" Ik geef aan dat ik ook wel in het zonnetje wil zitten of samen even ergens heen wil. We gaan patat eten; appt mijn man, want daar heb ik echt zin in. Hij is een echte huismus en het liefst elke dag na zijn werk lekker thuis.

Ik ben een echte avonturier; helaas belemmert mijn gezondheid mij regelmatiger dan ik zou willen. Toch houden we zo mooi de balans. 

We hebben onlangs onze luxe auto ingeruild voor een camper bus, 1 nachtje precies, hebben we erin geslapen; eigenlijk noodgedwongen en met 5 graden vorst. 

Verder dan dat zijn we nog niet gekomen, is dat omdat we geen tijd hebben, geen tijd maken of is er een andere reden voor. Wel weet ik dat het is wat het is en ik mij er voor nu bij neerleg.

Wel fantaseer ik over mooie reizen door karakteristieke dorpjes en uitgestrekte landerijen met veel kleur en groen. Vrolijke mensen die je niet kent en je dan dus helemaal jezelf kunt zijn. Ik kan niet wachten om verder te dagdromen. Het lijkt wel mijn eigen mindfull les; vaak laat ik mijn cursisten meegaan in een geleide meditatie naar een mooie en veilige plek. Nu ben ik zelf aan de beurt.

Wil ik wel aan de beurt zijn, want dat betekend dat ik mij er echt toe moet zetten om te bellen en om een afspraak te plannen. Deze afspraak verzekerd mij er dan van dat ik minimaal 5 dagen "op vakantie" ben in de meest steriele hotel kamer die je je kunt voorstellen. Ik moet dit echt gaan doen maar ik zie nog zoveel beren op de weg die ik nog niet kan aaien; ik vindt ze gewoon niet zo lief.

Het betekend maximaal 7 weken niet kunnen werken, autorijden en schuldig voelen op de koop toe nemen. Het betekend ook dat ik mijzelf echt open moet stellen voor wat komen gaat; of eigenlijk" wat dan zeker weten, nooit meer komen gaat"

Ja ik moet het doen, maar nu nog even niet...

Ik ga nog even door met dagdromen, lekker op vakantie thuis. Misschien denk ik wel te moeilijk en ben ik dan lekker thuis op vakantie. 

Liefs Mech...

26-12-2016

Het is gewoon niet te geloven, maar een kilo of 5 in 2 weken, voor een jongen in de groei is enorm veel. 

Ik zie zijn holle ogen en voel zijn paniek maar kan zijn angst niet wegnemen. Hij vraagt mij of ik de huisarts wil bellen. Het enige wat hij eet is pitloze druifjes. 

We meten eerst of er sprake is van koorts en ik wil hem graag mobiliseren, dat betekend uit bed; zodat ik hem beter kan inschatten. Het kost het ventje zoveel moeite dat ik besluit om gelijk te bellen. Ik vertel hem dat ik straks de telefoon aan hem geef, hij weet immers goed wat hij voelt.

Hij verteld rustig hoe het verloop is gegaan, wat hij voelt en het verbaasd mij hoe goed hij zich kan uitdrukken. Wat ben ik toch trots op mij bonus zoon. Hij spreekt dezelfde taal maar is nog maar 16 jaar. 

We rijden naar de huisartsenpost en ik zie zijn gezicht vertrekken, zijn ademhaling is kort en strak en elke hobbel voel ik voor hem. Natuurlijk worden we niet direct geholpen maar wel direct doorverwezen, ondanks geen koorts aanwezig. 

Gelukkig geneest hij goed na een operatie en een paar dagen ziekenhuis en zijn papa en mama bij hem in de buurt. Zijn bonus ouders zijn ook in de buurt, dubbel veilig gevoel lijkt mij!!!

1e Kerstdag zie ik hem weer voor het eerst en ik besef hoe ik zelf geschrokken ben van mijn zieke bonus zoon, ik voel hoe diep hij mij raakt en hoeveel hij voor mij betekend. Wat naar dat je dit dan pas echt goed voelt, gaat er door mij heen en vooral besef ik mij hoe gelukkig ik mag zijn met 2 bonuszonen die mijn gezin compleet maken.

Ik heb al die tijd de angst van zijn vader gevoelt en gezorgd dat alles gewoon doordraaide zoals hij ook altijd doet voor mij.. Liefde is echt zo fijn maar bah wat is het ook scherp soms...

Mijn grote, kleine ventje die dubbel zoveel verdiend en ook krijgt...

Liefs Mech...